Διάλογος δύο Αθηναίων για την κατεδάφιση των τειχών της πόλης

ΕΥΗ Ν. (A2)

Να υποθέσεις ότι είσαι ένας ηλικιωμένος Αθηναίος (60-70 χρονών) που έζησε το μεγαλείο της Αθήνας την εποχή του Περικλή και επέζησε μεν του Πελοποννησιακού πολέμου, χάνοντας όμως την γυναίκα του στο λοιμό της Αθήνας και τους δύο γιους του στον πόλεμο. Να φανταστείς τα συναισθήματα του, όταν βλέπει την κατεδάφιση  των τειχών. Να γράψω το διάλογο με έναν συνομήλικο του φίλο του με παρόμοιες εμπειρίες.

-Αριστόβουλος: Πω πω τι κατάντια. Γκρεμίζουν τα τείχη και χαίρονται λες και νίκησαν σε καμιά μάχη. Μέχρι και μουσική φέρανε!

-Καλλικράτης: Τι μουρμουράς γέρο Αριστόβουλε;

-Αριστόβουλος: Ντρέπομαι για αυτά που βλέπω να γίνονται.

-Καλλικράτης: Εννοείς που γκρεμίζουν τα τείχη;

-Aριστόβουλος: Η καρδιά μου λυπάται που βλέπω τα τείχη της Αθήνας που τόσο καιρό μας προστάτευαν να γκρεμίζονται. Αλλά ντρέπομαι και θυμώνω που οι συμπολίτες μας το παρουσιάζουν λες και είναι γιορτή. Άκου φέρανε και μουσική.

-Καλλικράτης: Πιστεύεις ότι δεν έπρεπε να δεχτούμε τη συμφωνία που έφερε ο Θηραμένης από την Σπάρτη;

-Αριστόβουλος: Δυστυχώς ήμασταν υποχρεωμένοι να δεχτούμε την συμφωνία. Η Αθήνα μας δεν είναι πια αυτή που ήτανε όταν εμείς ήμασταν νέοι την εποχή του Περικλή. Από δικά μας λάθη έχασε την δύναμη της. Για αυτό δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο παρά να δεχτούμε την ειρήνη που πρότειναν οι Σπαρτιάτες.

-Καλλικράτης: Αυτοί οι άνθρωποι χαίρονται επειδή θεωρούν ότι τώρα θα τελειώσουν τα βάσανα τους.

-Αριστόβουλος: Μακάρι να τελειώσουν τα βάσανα των Αθηναίων. Και εγώ έχασα όλους τους δικούς μου στο πόλεμο και για αυτό επιθυμούσα να τελειώσει.

Όμως οι όροι της ειρήνης είναι τόσο προσβλητικοί που θα έπρεπε να είμαστε όλοι σιωπηλοί.  

Το γκρέμισμα των Μακρών Τειχών της Αθήνας μέσα από το ημερολόγιο ενός αρχαίου (σύγχρονου) Αθηναίου (2)

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης κι άλλη μια κλεφτή, αδιάκριτη ματιά στο ημερολόγιο ενός Αθηναίου που βλέπει τα Μακρά Τείχη να γκρεμίζονται, απαραίτητος αλλά επαχθής όρος για την ειρήνευση με τους Λακεδαιμονίους...
(την...αδιακρισία την έκανε η Μαρία Κωτσ. από το Α2)

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα έφτασαν μετά από 3 ολόκληρους μήνες και παραπάνω, ο Θηραμένης και οι πρέσβεις. Γύρισαν λοιπόν από την Σπάρτη. Όλοι οι κάτοικοι, μέσα σε αυτούς και εγώ, περιμέναμε με μεγάλη αγωνία να μάθουμε αν τελικά οι εκπρόσωποί μας κατάφεραν να κάνουν ειρήνη ή όχι. Το πιο καλό για όλους μας βέβαια θα ήταν να έχουν συνάψει ειρήνη, επειδή δεν χωράει άλλη αναβολή, αφού αμέτρητοι έχουν χαθεί τον τελευταίο καιρό λόγω της πείνας. Δεν φαντάζεσαι πόσο λυπηρό είναι να βλέπεις εκατοντάδες ανθρώπους να αργοπεθαίνουν μέρα με την μέρα, γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν, λόγω της έλλειψης των τροφίμων, μέχρι και μικρά παιδιά να μην έχουν απολύτως τίποτα και να υποφέρουν. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που αυτή η πόλη της Αθήνας, που τώρα λιμοκτονεί, βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της, γεμάτη από συμμάχους να την τιμούν και να την δοξάζει ο κάθε λαός και πάνω από όλα να να είμαστε ελεύθεροι, χωρίς να μας ταπεινώνει τίποτα και κανένας. Μπορεί στο παρελθόν να ήταν εχθροί μας αυτοί, με τους οποίους αναγκαζόμαστε να συμφωνήσουμε, όμως όσο ντροπιαστικό είναι κάτι τέτοιο για εμάς τους Αθηναίους πρέπει να συμφωνήσουμε, ώστε όλοι μας να ησυχάσουμε για πάντα. Όταν έφτασε λοιπόν, ο Θηραμένης όλος ο αθηναϊκός λαός τους περικύκλωνε, διότι αγωνιούσαμε για την συμφωνία και τους όρους της. Ανακοινώνοντας τους όρους, αναστατωθήκαμε, ειδικά όταν ακούσαμε το γκρέμισμα των τειχών, γιατί αυτό δεν ήταν καθόλου απλό, καθώς θα έπληττε μάλιστα και την άμυνα της πόλης μας και θα ήμασταν ευάλωτοι στην κάθε επίθεση. Όσο σκεφτόμασταν καλύτερα τους όρους και επηρεαζόμασταν από την τεράστια έλλειψη τροφίμων αποφασίσαμε να γκρεμίσουμε τα τείχη. Ξέραμε όμως, τον λόγο που τα έχτισε ο Θεμιστοκλής τότε και γνωρίζοντας την άθλια κατάσταση που επικρατεί τώρα γκρεμίσαμε το πιο σπουδαίο μέρος της πόλης με μεγάλη προθυμία, με συνοδεία κιόλας αυλών, ακόμη και αν μας στενοχωρούσε το γεγονός. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή, η πείνα βασάνιζε τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί περισσότερο. Μπορεί να γκρεμίστηκαν τα μακρά τείχη, αλλά ας ελπίσουμε πως η συγκεκριμένη μέρα κάνει την αρχή για την ελευθερία στην Ελλάδα, αφού δεν γίνεται να δεχτούμε άλλα χτυπήματα εμείς οι Αθηναίοι πιστεύοντας πάντα πως η Αθήνα θα λάμψει και πάλι ως μία ανεξάρτητη και δυναμική πόλη, όπως γινόταν με τεράστια επιτυχία στο παρελθόν. 

Το γκρέμισμα των Μακρών Τειχών της Αθήνας μέσα από το ημερολόγιο ενός αρχαίου (σύγχρονου) Αθηναίου

Στο μάθημα των αρχαίων της Α'Λυκείου το πρώτο τετράμηνο διαβάσαμε  (από το πρωτότυπο παρακαλώ!)  τα χωρία από τα Ἑλληνικά του Ξενοφώντα για την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς από τον Λακεδαιμόνιο Λύσανδρο, την πολιορκία της Αθήνας από στεριά και θάλασσα, το λιμό στην πόλη και τις ενέργειες του Θηραμένη που οδήγησαν στην εξευτελιστική (αλλά απαραίτητη) συνθηκολόγηση της Αθήνας και την καταστροφή των Μακρών τειχών.
Και με αφορμή την περιγραφή της παράδοσης της Αθήνας και την παρακάτω άσκηση, να το κείμενο του Χρήστου Κ. από το Α2:

Άσκηση επέκτασης

Α Να υποθέσεις ότι είσαι ένας νέος που ζει στην Αθήνα και ότι είσαι αυτήκοος μάρτυρας των όσων ο Θηραμένης ανακοίνωσε στους Αθηναίους.  

1. Να αποδώσεις στο ημερολόγιό σου, όπως εσύ σκέφτεσαι και αισθάνεσαι τα πράγματα, το ιδιαίτερο κλίμα που επικρατούσε εκείνη τη μέρα στην Αθήνα.

Αθήνα ......

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

   Η σημερινή μέρα ήταν ένα μείγμα χαράς και θλίψης, ανακούφισης και απογοήτευσης. Πώς είναι δυνατόν ;

   Μετά από τόσους μήνες πολιορκίας, πείνας και αβεβαιότητας επιτέλους όλα έφτασαν στο τέλος τους. Σήμερα επέστρεψαν οι πρέσβεις με τους όρους ειρήνης των Λακεδαιμονίων. Πλήθος κόσμου ήμασταν συγκεντρωμένοι περιμένοντάς τους με ανυπομονησία και αγωνία. Κατά την άφιξή τους επικράτησε απόλυτη ησυχία λες και όλοι κρατούσαν την ανάσα τους. Βγαίνει λοιπόν μπροστά ο Θηραμένης και μας ανακοινώνει ότι θα επιβιώσουμε και θα συνεχίσουμε να είμαστε ελεύθεροι, δεν θα υποδουλωθούμε σε κανέναν.

Αλλά...... Ένας βαθύς αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα χείλη όλων. Καθώς όμως έγιναν γνωστοί οι όροι της ελευθερίας μας τα συναισθήματα ήταν συγκεχημένα. Ανακούφιση! Πόνος! Απελπισία! Αυτά και πολύ περισσότερα. Η επιβίωσή μας έχει επιτευχθεί όμως όλα τα άλλα έχουν χαθεί, η περηφάνια μας δέχθηκε μεγάλο πλήγμα.

   Υπήρχαν εντάσεις, ενστάσεις και προστριβές αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να απορρίψουμε τους όρους μιας και η μόνη εναλλακτική είναι πολύ χειρότερη. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο δρόμος μας θα είναι μακρύς και δύσκολος. Με την αποδοχή των όρων τομεγαλείο της Αθήνας μας, η δημοκρατία, η κληρονομιά του Περικλή σβήνει. Κανείς δε γνωρίζει για πόσο, ίσως για πάντα.

  Όμως ο πόλεμος, αυτό το δεινό, ίσως το μεγαλύτερο, τελείωσε και εμείς είμαστε οι ηττημένοι, και οι ηττημένοι δεν μπορούν να έχουν αξιώσεις. Το μόνο που μας απομένει είναι να προχωρήσουμε στο μέλλον με αποφασιστικότητα και ελπίδα ότι κάποτε θα επανακάμψουμε.

 

Μαθητές δύο ταχυτήτων;;;

Τις προηγούμενες βδομάδες στο μάθημα της Γλώσσας με αφορμή το κείμενο "Σχολείο δύο ταχυτήτων" συζητήσαμε για το αν πρέπει να χωρίζονται οι μαθητές σε τμήματα ανάλογα με το επίπεδο των γνώσέων τους /τις επιδόσεις τους. Ακούστηκαν πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβαν να μιλήσουν όλοι. Αν κάποιος/α θέλει, μπορεί να προσθέσει με τη μορφή σχολίου την άποψή του.

Επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό μουσείο!

Για αρχή, κάποιες φωτό από τη χτεσινή επίσκεψη (14/12/2016) της Α΄ Λυκείου στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Φωτογράφος, η Ελευθερία Π. από το Α2 (Χρόνια πολλά, Ελευθερία, για τη γιορτή σου σήμερα, ευχαριστούμε για τις φωτό!😁)

Α, οι φωτό είναι χωρίς λεζάντες επίτηδες, για να υποβάλετε εσείς τις ιδέες σας στα σχόλια! Θα διαλέξουμε έπειτα τις πιο κατάλληλες!)

Καλωσόρισμα

Καλώς ήρθατε στο ιστολόγιο των μαθητών του 4ου ΓΕΛ Ν. Ιωνίας Αττικής! 

Ένα ιστολόγιο φτιαγμένο από μαθητές για μαθητές!
Εδώ θα δημοσιεύουμε άρθρα, εντυπώσεις, φωτογραφίες, βίντεο , ο,τιδήποτε από τη σχολική μας ζωή που μας άρεσε, που μας εντυπωσίασε και που χρόνια αργότερα θα βλέπουμε και θα συνειδητοποιούμε πως, ναι, το σχολείο μπορεί και είναι ωραίο!

Περιμένουμε με χαρά τα (πάντα κόσμια) σχόλιά σας!